ΜΟΝ.ΠΡΩΤ.ΑΘΗΝΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΙΚΑΣΙΜΟΣ .17-6-2011. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 6887/07-07-2011 Δικαστής . Ελένη Σκριβάνου .Πρόεδρος Πρωτοδικών . Διάδικοι. …….., ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του ……………….. κατά ………………………….., οι οποίοι παραστάθηκαν η μεν πρώτη μετά οι δε δεύτερος και τρίτος δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Δημητρίου Κωνσταντίνου. ………………………..
Από το συνδυασμό και την αντιπαραβολή των άρθρων 912 και 913 του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι αν ασκήθηκε ανακοπή ή έφεση κατά προσβαλλομένης αποφάσεως, η οποία κηρύχθηκε προσωρινώς εκτελεστή, την αναστολή της μπορεί να διατάξει το εκδόν την απόφαση Δικαστήριο, το οποίο έχει γνώση της υποθέσεως την οποία δίκασε, και αυτό μέχρι της πρώτης επί ακροατηρίω συζητήσεως της ανακοπής ή της εφέσεως, οπότε δημιουργείται στάδιο της δίκης και η υπόθεση μεταφέρεται στο Δικαστήριο το οποίο δικάζει την ανακοπή ή την έφεση και λαμβάνει λειτουργική γνώση του αντικειμένου της δίκης, ώστε υπεύθυνα να αποφασίσει, αν προκρίνει ότι συντρέχει πραγματικός λόγος, με αίτημα συνυποβαλλόμενο του διαδίκου, την αναστολή της προσβαλλομένης αποφάσεως (βλ. I. Μπρίνια: Αναγκαστική Εκτέλεσις, παρ. 600/163 και 63/173).
Στην περίπτωση του άρθρου 913 του Κ.Πολ.Δ., η αίτηση αναστολής υποβάλλεται με το δικόγραφο της ανακοπής ή της εφέσεως ή, τέλος, με τις προτάσεις και όχι με αυτοτελή αίτηση ( Πρακτικά Σχεδ. ΚΠολΔ, σελ. 114/62.13, Εφ. Θεσ. 14/1994 ,Εφ.Αθ.446/1990, Τραπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), προφανώς γιατί ο νομοθέτης θέλησε η αναστολή από το Δικαστήριο της ανακοπής η της εφέσεως να χορηγηθεί έπειτα από προέρευνα της όλης υποθέσεως και του συγκεντρωμένου αποδεικτικού υλικού και όχι τυπικά, χωρίς προδιάγνωση του αντικειμένου της δίκης, γιατί μια τέτοια αντίληψη θα αντιστρατευόταν στην αρχή της οικονομίας της δίκης, αφού το έργο του Δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση θα ανατρεπόταν ευκόλως, χωρίς ειδική δευτεροβάθμια βάσανο (Εφ.Θρ. 368/1984 Αρμ. 1985. 852 ). Από την πρώτη συζήτηση της ανακοπής ή της έφεσης, αρμόδιο Δικαστήριο για τη λήψη των αναφερόμενων στη διάταξη του άρθρου 913 του Κ.Πολ.Δ. μέτρων και την αναστολή της προσωρινής εκτέλεσης είναι μόνο αυτό που επιλαμβάνεται του ένδικου μέσου και κατ' ακολουθίαν αποκλείεται σε κάθε περίπτωση η αρμοδιότητα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση που έχει κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη: Ερμ. Κ.Πολ.Δ.,άρθρο 913, αρ. 2, Εφ. Θεσ. 14/1994 ο.π ).
Εξάλλου, η καθ' ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της διεξαγωγής της δίκης και, αναγόμενη στη δημόσια τάξη, ερευνάται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 46 εδ. α' του Κ.Πολ.Δ., στην περίπτωση που δεν είναι καθ' ύλην αρμόδιο αποφαίνεται για αυτό και προσδιορίζει το αρμόδιο Δικαστήριο, στο οποίο παραπέμπει την υπόθεση. Ομως, το παραπάνω άρθρο(46 εδ. α΄ του Κ.Πολ.Δ) δεν έχει εφαρμογή στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, διότι με την κατάθεση της σχετικής αιτήσεως δεν δημιουργείται εκκρεμοδικία ούτε επέρχονται οι υπόλοιπες συνέπειες ασκήσεως της αγωγής με τη διαγνωστική διαδικασία, των οποίων η διατήρηση αποτελεί το δικαιολογητικό λόγο της παραπομπής και, συνεπώς, το Δικαστήριο ( σε περίπτωση καθ' υλην αναρμοδιότητας του) προβαίνει στην απόρριψη της αίτησης (Π.Πρ.Λαρ .114/1996 Δ.1997,369, Π.Πρ.ΑΘ. 2029/1971 Ε ΕΝ 39. 86, Μ.Πρ.θεσ.4595/1986 Αρμ. 40,1087, Μ.Πρ.ΑΘ.4091/1979 Αρμ.35,143).
Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτών ζητεί με την κρινόμενη αίτηση του, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, να ανασταλεί η εκτέλεση, για τους λόγους που αναφέρει σε αυτήν, της υπ’ αρ. ………./2010 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών , η οποία εκδόθηκε ερήμην του και απέρριψε την έφεση που είχε ασκήσει κατά της υπ' αρ. ……./2007 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που είχε επίσης εκδοθεί ερήμην του, και είχε κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή, μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της από 11-3-2011 ανακοπής ερημοδικίας που άσκησε νομότυπα και εμπρόθεσμα ενώπιον του Εφετείου Αθηνών κατά της ως άνω (υπ'αρ. ………/2010) κατ' έφεσιν ερήμην εκδοθείσας απόφασης του,κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν. Όμως με τέτοιο περιεχόμενο και αίτημα , σύμφωνα με τα προαναφερθέντα , η κρινόμενη αίτηση δεν εισάγεται αρμοδίως καθ' ύλη προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά παραδοχήν και του σχετικού ισχυρισμού των καθών , και ανεξαρτήτως της νομικής βασιμότητας της η μη, καθώς η έρευνα της αρμοδιότητας προηγείται αυτής, διότι τούτο δεν πρόκειται για το Δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη με την ως άνω ανακοπή ερημοδικίας απόφαση.
Ειδικότερα, από το περιεχόμενο του δικογράφου της ένδικης αιτήσεως προκύπτει ότι η από 11-3-11 ανακοπή ερημοδικίας ασκήθηκε κατά της κατ' έφεσιν εκδοθείσας, ερήμην του αιτούντος -τότε εκκαλούντος, υπ' αρ. …………../2010 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών και όχι κατά της υπ' αρ. ……………/2007 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου που είχε κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή ( και μετά από έφεση του αιτούντος κατ αυτής εκδόθηκε η ως άνω απόφαση του Εφετείου ) Σύμφωνα με τα παραπάνω και δεδομένου ότι, όπως προεκτέθηκε στη μείζονα σκέψη, στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ,σε περίπτωση καθ' ύλη αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου, δεν παραπέμπεται η υπόθεση προς εκδίκαση στο αρμόδιο Δικαστήριο αλλά απορρίπτεται, πρέπει να απορριφθεί η ένδικη αίτηση. Τέλος , τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων , διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου , η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (άρθρο 179 Κ.Πολ.Δ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ κατ' αντιμωλιαν των διαδίκων . ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση. ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Κρίθηκε ....
