Επιλέγοντας οι διάδικοι την Συμβιβαστικη Επίλυση (ΚΠολΔ, αρ.214Α) για την επίλυση της διαφοράς τους, μπορούν να συμβιβάζονται, μετά την επέλευση της εκκρεμοδικίας μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης και χωρίς να υφίσταται στάση της δίκης, όταν αντικείμενό της είναι ιδιωτικού δικαίου διαφορά, για την οποία επιτρέπεται κατά το ουσιαστικό δίκαιο να συνομολογηθεί συμβιβασμός.
Για το συμβιβασμό συντάσσεται πρακτικό (ατελώς), που περιλαμβάνει το περιεχόμενο της συμφωνίας τους και ιδίως το είδος του αναγνωριζόμενου δικαιώματος, το ποσό της οφειλόμενης παροχής και τους τυχόν όρους υπό τους οποίους θα εκπληρωθεί, καθώς και πρόβλεψη για τα δικαστικά έξοδα. Το πρακτικό συντάσσεται σε τόσα αντίτυπα όσοι και οι διάδικοι ή ομάδες διαδίκων, που αντιδικούν, χρονολογείται και υπογράφεται από αυτούς ή από τους δικηγόρους τους, αν έχουν ειδική πληρεξουσιότητα. Κάθε διάδικος μπορεί, προσκομίζοντας το πρακτικό σε πρωτότυπο, να ζητήσει την επικύρωσή του από το δικαστή ή τον πρόεδρο του δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η αγωγή ή το ένδικο μέσο. Το πρακτικό επικυρώνεται αφού διαπιστωθεί ότι: α) η διαφορά είναι δεκτική συμβιβαστικής επίλυσης, β) το πρακτικό έχει υπογραφεί σύμφωνα με όσα προαναφέρονται και γ) από αυτό προκύπτει σαφώς το είδος του αναγνωριζόμενου δικαιώματος και το ποσό της οφειλόμενης παροχής, καθώς και οι τυχόν όροι εκπλήρωσής της. Αν η διαφορά περιλαμβάνει και καταψήφιση, το πρακτικό αποτελεί από την επικύρωσή του τίτλο εκτελεστό και περιάπτεται με τον εκτελεστήριο τύπο από το αρμόδιο για την επικύρωσή του δικαστήριο. Αν η διαφορά έχει χαρακτήρα απλώς αναγνωριστικό, το πρακτικό αποδεικνύει το δικαίωμα. Με την επικύρωση του πρακτικού επέρχεται κατάργηση της δίκης. .
Κατά συνέπεια τα αντίδικα μέρη μπορούν να λύσουν την μεταξύ τους διαφορά συμβιβαστικά, προβαίνοντας παρουσία των πληρεξουσίων δικηγόρων τους σε διαπραγματεύσεις, καταλήγοντας σε ένα ιδιωτικό πρακτικό συμβιβασμού ενώ στην Διαμεσολάβηση, εκτός από τα αντίδικα μέρη και τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους, λαμβάνει μέρος και ο ουδέτερος τρίτος Διαμεσολαβητής, ο οποίος βοηθά τα μέρη να διαπραγματευτούν, αποφορτίζει την ατμόσφαιρα και κατευνάζει τα πάθη, ώστε τα μέρη να οδηγηθούν μόνα τους σε συμφωνία επίλυσης της διαφοράς τους και μια εν γένει κοινά αποδεκτή και βιώσιμη λύση.
